Ποιες είναι οι βασικές προϋποθέσεις ώστε η μάθηση του ενήλικου εκπαιδευόμενου να γίνει όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματική;

Οι βασικές προ υποθέσεις είναι οι παρακάτω:
1) Η εκπαίδευση πρέπει να είναι ελεύθερη και όχι καταπιεστική. Ο ενήλικος εκπαιδευόμενος αποτελεί ένα αυτόνομο και αυτό-προσδιοριζόμενο άτομο που έχει τον έλεγχο της ζωής του. Επίσης αποφασίζει μόνος του να παρακολουθήσει ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Ως εκ τούτου η πίεση έχει αρνητικό αποτέλεσμα.
2) Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα πρέπει να είναι πολύ καλά οργανωμένο. Οι ενήλικοι έχουν έλλειψη χρόνου ενώ μπορούν να ασκήσουν κριτική τόσο στους εκπαιδευτές όσο και στους εκπαιδευόμενους. Για αυτό το λόγο, ένα πρόγραμμα πρέπει να είναι πολύ καλά οργανωμένο από την άποψη της ενημέρωσης, του χρονοδιαγράμματος, της γραμματειακής υποστήριξης κτλ.
3) Το περιεχόμενο και το αντικείμενο της μάθησης πρέπει να συνδέεται με τις εμπειρίες, τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των εκπαιδευομένων. Τα παραδείγματα, οι μελέτες περιπτώσεων, το εκπαιδευτικό υλικό κτλ. πρέπει να συνδέονται με τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουν ή πρόκειται να αντιμετωπίσουν οι εκπαιδευόμενοι.
4) Οι εκπαιδευτικοί στόχοι πρέπει να είναι ξεκάθαροι, ρεαλιστικοί και να συνδέονται με τα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες των εκπαιδευομένων αλλά και να ανταποκρίνονται στα επαγγελματικά και κοινωνικά περιγράμματα.
5) Η εκπαιδευτική προσέγγιση πρέπει να είναι εξατομικευμένη, καθώς ο ενήλικος εκπαιδευόμενος, λόγω της εμπειρίας του, έχει αποκρυσταλλώσει τους τρόπους μάθησης.
6) Η ενεργητική συμμετοχή των εκπαιδευόμενων πρέπει να ενθαρρύνεται μέσω των κατάλληλων εκπαιδευτικών τεχνικών, μέσω ανάθεσης πρωτοβουλιών στους εκπαιδευόμενους κτλ.
7) Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι ενήλικοι εκπαιδευόμενοι αντιμετωπίζουν σημαντικά εμπόδια. Για αυτό το λόγο ο εκπαιδευτής ή το ίδρυμα/ πάροχος της εκπαίδευσης θα πρέπει να προσπαθήσει να βοηθήσει τον εκπαιδευόμενο να ξεπεράσει τα εμπόδια στη μάθηση.
8) Το κλίμα πρέπει να είναι θετικό, να προωθεί την επικοινωνία, τη συνεργασία, τον αλληλοσεβασμό κτλ. Ο εκπαιδευτής δεν έχει το ρόλο του παντογνώστη και αρχηγού αλλά προωθεί τη συμμετοχή, το διάλογο, την ευρετική διαδικασία κτλ. Αποτελεί περισσότερο ένα συντονιστή που τροφοδοτεί με εναύσματα και βοηθάει προς τη σταδιακή προσέγγιση του ζητήματος παρά μία αυθεντία που δίνει έτοιμη γνώση.