Πράγματι ο ενήλικος εκπαιδευόμενο έχει συγκεντρώσεις γνώσεις και εμπειρίες, οι οποίες αποτελούν βάση για περαιτέρω μόρφωση. Περαιτέρω, ο ενήλικος εκπαιδευόμενος έχει συνήθως κατασταλάξει στον τρόπο που μαθαίνει και ανατρέχει σε αυτόν, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι ο εκπαιδευτής δε θα πρέπει να ωθήσει τον εκπαιδευόμενο να δοκιμάσει νέες μεθόδους και να πειραματιστεί με αυτές. Καθώς οε ενήλικος είναι ώριμος, αναλαμβάνεις σημαντικές ευθύνες στη ζωή, αυτοπροσδιορίζεται και είναι αυτόνομος, είναι λογικό να είναι σε θέση να αναγνωρίζει τα σφάλματά του και να θέλει να αλλάξει στάσεις και συμπεριφορές.
Αυτό ωστόσο δεν συμβαίνει πάντοτε. Υπάρχει περίπτωση, ο εκπαιδευόμενος να ταυτίζει τις απόψεις του με την προσωπικότητά του και ως εκ τούτου, οποιαδήποτε αναθεώρηση των απόψεών του να του προκαλεί σύγχυση. Αναθεωρώντας τις απόψεις του και τις ιδέες του αισθάνεται ότι θίγεται και αμφισβητείται η ίδια του η προσωπικότητα. Για αυτό το λόγο, μπορεί να παρατηρηθεί η εκδήλωση αρνητικής στάσης απέναντι στον εκπαιδευτή και στις τεχνικές διδασκαλίας. Ο εκπαιδευτής θα πρέπει να εστιάσει στην παροχή κινήτρων, στο καλό συναισθηματικό κλίμα, στην ενεργοποίηση του εκπαιδευόμενου έτσι ώστε ο εκπαιδευόμενος να μπορέσει να αποκομίσει από ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα όχι μόνο γνώσεις αλλά και τη δυνατότητα να αλλάξει στάσεις και συμπεριφορές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου