Άσκηση θεωρείται κάθε μορφή ατομικής ή συλλογικής εργασίας που έχει ως στόχο να οδηγήσει τους εκπαιδευομένους στην εκτίμηση του τι έμαθαν και σε ποιο βαθμό το έμαθαν. Δηλαδή οι ασκήσεις βοηθούν κατά κύριο λόγο τον εκπαιδευόμενο να αξιολογήσει τη μάθησή του αλλά και τον εκπαιδευτή να αξιολογήσει τη μάθηση των εκπαιδευομένων, δηλαδή τις ελλείψεις των εκπαιδευομένων, τα σημεία που εμπεδώθηκαν αποτελεσματικά κτλ.
Ωστόσο, οι ασκήσεις πρέπει να κινητοποιούν το ενδιαφέρον των εκπαιδευομένων και να ενεργοποιούν τη συμμετοχή όλης της ομάδας. Για παράδειγμα μία άσκηση μπορεί να περιλαμβάνει ασκήσεις διαφόρων τύπων (πχ. συμπλήρωσης κενών, σωστού-λάθους, ιεράρχησης κτλ) έτσι ώστε να γίνει πιο ενδιαφέρουσα. Ειδικά όταν η άσκηση αναμένεται να καλύψει μεγάλο χρονικό διάστημα, ή όταν η προσοχή των εκπαιδευομένων διασπάται τότε συνιστάται ο εμπλουτισμός της άσκησης με την ενσωμάτωση ενεργητικών τεχνικών. Μια αποτελεσματική τεχνική που μπορεί άμεσα να κινητοποιήσει τους εκπαιδευομένους είναι η τεχνική των ερωτήσεων-απαντήσεων. Ωστόσο, ο εκπαιδευτής πρέπει να είναι καλά προετοιμασμένος, έτσι ώστε οι ερωτήσεις να είναι σαφείς και να εξυπηρετούν τους στόχους της άσκησης.
Συμπερασματικά λοιπόν, η τεχνική των ερωτήσεων-απαντήσεων αποτελεί μια ενεργητική τεχνική που μπορεί να αποτελέσει μέρος μιας άσκησης, προκειμένου να κάνει την άσκηση πιο αποτελεσματική και ενδιαφέρουσα για τους εκπαιδευομένους.
Ο εκπαιδευτικός υλοποιεί τη συγκεκριμένη άσκηση προκειμένου να ελέγξει τη γνώση των μαθητών πάνω σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα. Ο εκπαιδευτής έχει αρκετή εμπειρία, κινείται άνετα στο χώρο και δεν είναι καθηλωμένος πίσω από μια έδρα. Επίσης, προσπαθεί με τον τόνο της φωνής του, με το σώμα του αλλά και γράφοντας κάποια καίρια σημεία στον πίνακα σαν ενεργοποιήσει και να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον των μαθητών. Οι ερωτήσεις που θέτει απευθύνονται σε όλη την τάξη, αν και ορισμένες φορές φαίνεται να απευθύνει την ερώτηση σε συγκεκριμένους μαθητές δίνοντας την εντύπωση ότι θέλει να αξιολογήσει την γνώση τους.
Ένα βασικό πρόβλημα που εντοπίζω στον τρόπο εφαρμογής της άσκησης είναι ότι η ομάδα των εκπαιδευομένων δεν κατανοεί ούτε συμμερίζεται τους σκοπούς της άσκησης. Για την ακρίβεια, ένα μέρος της ομάδας διαμαρτύρεται ότι η άσκηση δεν ανταποκρίνεται στα ενδιαφέροντά της, αποτελεί παρωχημένη γνώση και δεν έχει πρακτική εφαρμογή στην καθημερινότητά τους.
Ένα δεύτερο ζήτημα, είναι ότι ο εκπαιδευτής δε έχει εξασφαλίσει το θετικό συναισθηματικό κλίμα της ομάδας με αποτέλεσμα κάποιοι μαθητές να είναι αρνητικοί και άλλοι να έχουν στραμμένο το ενδιαφέρον τους σε διαφορετικές δραστηριότητες. Υπάρχουν επίσης και κάποια ζητήματα που απασχολούν την ομάδα και είναι σε εκκρεμότητα. Για παράδειγμα μία μαθήτρια θέτει το ζήτημα των πολιτιστικών ανισοτήτων, ένας άλλο μαθητής δεν φαίνεται να συμμετέχει καθόλου κτλ.
Ωστόσο και παρά τα προαναφερθέντα προβλήματα της ομάδας, η συγκεκριμένη άσκηση θα μπορούσε να γίνει πιο αποτελεσματική αν ο εκπαιδευτής ενεργοποιούσε το ενδιαφέρον των μαθητών και τους δημιουργούσε εσωτερικά κίνητρα μάθησης. Θα μπορούσε για παράδειγμα να εντάξει στην άσκηση ένα απόσπασμα από τη σύγχρονη γαλλική λογοτεχνία ή ένα απόσπασμα από ένα κινηματογραφικό έργο, στα οποία να αναφέρεται η υποτακτική αορίστου, δίνοντας τη δυνατότητα στους μαθητές να κατανοήσουν μόνοι τους τη χρησιμότητα και αξία της συγκεκριμένης γνώσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου