Με τον όρο μη λεκτική συμπεριφορά εννοούμε την έκφραση συναισθημάτων, διαθέσεων, στάσεων και γενικότερα την εκδήλωση του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου μέσω του σώματος. Αυτή η εξωτερίκευση πραγματοποιείται μέσω μη λεκτικών καναλιών επικοινωνίας στα οποία εντάσσονται κυρίως η έκφραση και οι μορφασμοί του προσώπου, το βλέμμα, οι κινήσεις και η στάση του σώματος, η ένταση και το ύψος της φωνής κτλ.
Πιστεύω ωστόσο ότι η μη-λεκτική επικοινωνία των εκπαιδευτών ενηλίκων δεν αποτελεί φυσικό προίκισμό, κάτι δηλαδή το οποίο οφείλεται στα γονίδια του κάθε ανθρώπου, αλλά αντίθετα αποτελεί έκφραση της φιλοσοφίας του και των στάσεών του ατόμου ως εκπαιδευτής. Για παράδειγμα, έρευνες έχουν δείξει ότι όταν οι εκπαιδευτές αντιμετωπίζουν με ενδιαφέρον τα προβλήματα των εκπαιδευομένων αυτό εκδηλώνεται και στις κινήσεις του σώματος, δηλαδή στην έκφραση του προσώπου, στο βλέμμα, στις κινήσεις των χεριών κτλ. Συνεπώς, η μη –λεκτική συμπεριφορά μπορεί να αλλάξει και προκειμένου οι αλλαγές αυτές να είναι ειλικρινείς και μόνιμες, θα πρέπει να συνοδεύονται από μία παράλληλη αλλαγή στη φιλοσοφία του εκπαιδευτή.
Συνεπώς, ένα σημαντικό βήμα προς στην επίτευξη γνησιότερης και αποτελεσματικότερης επικοινωνίας μεταξύ εκπαιδευτή και εκπαιδευομένων είναι η συνειδητοποίηση αφενός του γεγονότος ότι η επικοινωνία δε γίνεται μόνο λεκτικά αλλά και μη – λεκτικά και αφετέρου ότι η φιλοσοφία του εκπαιδευτή εκφράζεται και στη μη –λεκτική επικοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου